Arthur Schopenhauer Alman filozof felsefe tarihinde irrasyonalist ve karamsar olarak bilinir. Felsefenin ilkesel bir kavramı irade kavramıdır. Dünyanın özü ve gerçeği irade iken fenomenlerden oluşan dünya tasarımdan başka birşey değildir. İrade Schopenhauer felsefesinde kötümserliğin ve karamsarlığın kaynağıda bu iradedir. İnsan tamamen kurtulamayacak olsada istencin iradenin emrine boyun eğerek acı ve kederden kurtulabilir. Bu noktada Schopenhauer'in düşüncelerinin belirli ölçüde kaderciliğin ağır bastığı Doğu Felsefelerinde yakınlaştığı iddia edilebilir.Schopenhauer' a göre birbirlerini en çok teshir edenler birbirlerini en çok tamamlayanlardır.

İrade kavramı ile içgüdüsel bir anlatıyı ifade eder. İrade kavramı fiziksel ve sosyal yapımızı şekillendiriyor gibi gözüksede doğada, yani özümüzden gelen bir enerjidir. Bu enerji yaşamı toplumsal adeletsizliği döngüsel olarak sürdüren güçtür. İnsan bu enerjiden kaçamaz, içseldir ve doğanın bir parçası olan insan yaşarken aslında cinsel ve yaşamsal enerjisiyle bir yeni anlamlandırmalar silsilesi ile iradeye hizmet eder. İrade yaşamı sağlayan bir enerjidir.

İnsanın kontrolsüz biçimde gelişen irade içinde herketi, uygarlıkları, acıları kötülüğü doyurmuştur. Çünkü irade hep ister, yaşam için talep eder. Birey iradenin kontolündeki yaşam problemleri içinde iradenin karşısına merhamet ve acı duygusunu koyaraktan bir nebze de olsa dışına çıkabilir ve biray olarak kendini gerçekleştirebilir.

Dünyanın düzenini sağlayan bu iade ve doğa fenomenleri bütününün enerjinin dışına çıkmak insana acı verir, güçlü bir münzevi yaşam gücü ve karşı direnç ile gerçeğin karşısında yaşanabilinir.