19. yüzyıl, yeni bir edebi tür olarak Osmanlı coğrafyasına girdiği dönemdir. Bu dönemde yazarlar, çeşitli konularda halkı eğitmek ve onlara yol göstermek için etkili bir araç olarak hikaye ve roman türünde eserler vermişlerdir. Bu konuda döneminin en üretken ismi olarak Ahmet Mithat Efendi öne çıkar. Yalnızca roman ve hikayelerinin sayısı altmışı bulan yazarın, botanikten zoolojiye, eğitimden hukuk alanına kadar çok çeşitli konularda eserleri bulunmakta ve bunların sayısı iki yüz elliye ulaşmaktadır. Bu üretkenlik, konu çeşitliliği ve dönemine kıyasla sade olarak nitelendirilebilecek dil kullanımı, ona bugün de geçerliliğini koruyan önemli bir popülerlik kazandırmıştır. Bunu sağlayan ayırıcı bir başka özelliğiyse halkın içinden yetişmiş olmasıdır. Osmanlıcadan günümüz Türkçesine uyarlanmıştır.