İnsan sevmeye başladığında pek çok şeyi göze almış oluyor. Acıyı, ölümü̈, gurbeti; daha beteri de ayrılığı kucaklayıp basıyor bağrına. Sevmek örselenmeyi, yaralanmayı kabul etmek; yara açacak birine peşinen rıza göstermek demek. Aşk benden fazla sevilesi bir sen bulmak, ceht ve gayretle ona tutunmak demek. Belki de çoktan vuslata ermiş, belki de sevdanın rengine boyanmışızdır.

Acıyla, ölümle, gurbetle yoğrulmuş bir tarihin; insanların yaprak gibi döküldüğü bir güzün ortasında aşka ve umuda çağırıyor Bir Rüzgâr Geçti.

İlk romanı Lilipar'dan sonra yine enfes bir dil ve kurgu ile çıkıyor okurun karşısına Özkan Gül ve 80'li yılların o kasvetli havasında gelişen bir aşkı; farklı iklimlerle, rengarenk coğrafyalarla, hüzünlerle, korkularla ve sevinçlerle birlikte sunuyor.

Sadece bir aşkın hikayesi değil; acının, umudun, hayatın ve bir memleketin hikayesi: Bir Rüzgâr Geçti.