İçimdeki Doğa

nehirler akıyor içimde
dökülüyor çağlayarak
ruhumdaki denizlere
çiçekler açıyor zaman zaman
ya da bulutlar kaplıyor beynimi
ele geçirmiş doğa bedenimi
fırtınalar esiyor yüreğimde
bazen bir huzur gönlümde
bazense bir kuraklık içimde
ya da sırılsıklam ruhum
bir aşkın eşiğinde
ne çare ki doğanın bir yılı
yayılmış ömrümün bütününe
uzun da sürse kısa da
geri gelmiyor mevsimler gittiğinde
duygular istekler eksilmeden sürse de
hem bahar hem de yaz
geçmiş gitmiş bir kere