Uçsuz bucaksız bir çölde kaybolmaktır depresyon. Depresyon çölündeki insan evin yolunu bulamaz
ve güçsüz düşene kadar dolaşır. Bir yol arıyor ama bulamıyor ve umudunu kaybederek bu çölden
hiçbir zaman kurtulamayacağına inanıyor.
Depresyon insanı çileden çıkaran, onun zihnini bulandıran ve hayatını mahveden bir ziyaretçidir.
Aslında çocuklar da depresyona girer ama bunun tam da ne olduğunu bilmedikleri için depresyonu
gidermeden ona ayak uydurmaya çalışır veya intihar eder.
Depresyonlu insan geçip giden hayata bazen gülümser ama daha çok ağlar. Değişmek istemeyenler
için ve değişime direnenler için depresyon yıllarca sürebilir. Kimse depresyonda olan insana nasıl
davranacağını ve nasıl davranmayacağını bilemez.
Nereden bilebilir ki? Kimse kimseye bunu öğretemez. İnsanlar diğer insanları nasıl depresyona
sokacağını bilir ama nasıl depresyondan çıkaracağını bilemez. Zira depresyon tamamen kişisel bir
deneyimdir.