Şeyh Bedreddin doğruldu ve gururla herkese tepeden baktı:
Bir can için kimseye yalvarmam.
Ölüme böyle meydan okuması, Onun Ulu Türk sıfatına layık karakterinin bir
gereği idi.
Şeyh Bedreddin'in çıplak tenini götürüp darağacına astılar. Sesi mazlumların
kalplerinde yankılandı:
Mansur'am dara geldim.
Beş yüz yıl bu sesi hiç duyan olmadı...
Arap ve Fars din ulemasının Osmanlı sarayına egemen olmasıyla Türk
Dünyası Hanefî-Maturidî-Yesevî felsefesinden koptu, akılcılığı terk etti.
Bu eser, Türk töre ve felsefesinden, Türk-İslâm anlayışından kopuşa
varlıklarını hiçe sayarak itiraz edenlerin, yüzyıllar süren kutlu ve hazin
mücadelesinin hikâyesidir.