Bilinen ve iddia edilenin aksine insan denilen iradeli mahlûk, bizâtihi kainâtın bütününü imarı için görevlendirilmiş özel bir unsur değildir. Zira kâinat, ezelden beri mükemmel bir şekilde zaten var edilmiştir. Onun görevi, olsa olsa içerisinde yaşadığı çevreyi onarmak ve de bu çevreyi daha bir yaşanılır hâle getirmek şeklinde anlaşılmalıdır. Diğer bir ifadeyle insanoğlu, dünyadaki kalıcılığını destekleyecek yeni şeyleri bulabilme becerisiyle donatılmıştır. Bu sebeple de dünya hayatı onun için imar ve iskânın da içerisinde olduğu farklı bir çalışma alanı olarak tarif edilebilir. Hatta o, mevcut olandan yeni şeyler üretebilme yeteneğine binaen hassaten bu sahada yeni şeyleri yapabilmek için vazifelendirilmiştir bile denilebilir. Mamafih onun vazifesi, kendi hayat alanları için daha iyisinin imarı olduğu kadar, kendinin dokunabilme şansı bulunmadığı alanlarda yani dış dünyadaki düzeni ve işleyişi de keşfetme üzerine inşa edilmiştir. Bu keşf hâlidir ki, onu diğer canlılardan büsbütün ayıran temel ve etkin bir nitelik olarak durmaktadır.