Sen Altay dağlarından fışkıran ruhun rüzgârı.

Sen asırların birleştirip devrettiği kârı,

Sen dağları delip üç günlük yollara kanal yapan deha,

Sen kılıcının gölgesinde Çin seddini yaptıran paha,

Tiyanşan'dan Viyana'ya koşarken,

Fırat olup Tuna olup coşarken,

Dünyanın yarısına abideler dikerken,

Medreseler ilim irfan yazarken,

Bu günleri düşündün mü hiç?

......

Ey zalim asır seni sevmiyorum,

Verdiklerine yok demiyorum ama...

Aldıkların çok ve zalimce.

Beni kandırdın.

Beni benden çaldın.

Beni rezil rüsva ettin.

Çektiğim acı yeter,

Gel bir derin hesap ver,

Al verdiklerini derim.

Bana beni, kimliğimi, ruhumu geri ver.

Ödeşelim.