Hazreti Seyyid Abdülkadir Geylani, Bağdat'ın sokaklarında talebeleri ile birlikte yürüyordu...
Yolun kenarında üstü başı perişan sarhoşun biri, Geylani'yi durdurur ve ona, Ey Abdülkadir! Allah Kâdir
midir, değil midir? diye sorar. Geylani gülümser ve Elbette Kâdir'dir der.
Sarhoş bu kez Ey Abdülkadir! Allah Kâdir midir, değil midir? diye sordu. Hazreti Şeyh gülümseyerek
Elbette Kâdir'dir diye tekrarlar cevabını. Adam bir kez daha sorar: Ey Abdülkadir! Allah Kâdir midir,
değil midir? Geylani gözyaşlarıyla secdeye kapanır ve tekraren Kâdir'dir, Kâdir'dir, Kâdir'dir der.
Kendine gelen Geylani, talebelerine sarhoşu götürmelerini, yıkamalarını ve ona ikramda bulunmalarını
emreder.
Olaya şahit olan talebeler şaşırır ve mürşitlerine yaşananların anlamını sorarlar. Geylani durumu şöyle
açıklar: Sarhoşun ilk sorusu Allah beni affetmeye Kâdir midir, değil midir? diye olmuştu. Ben de
Elbette Kâdir'dir dedim. İkincisinde ise Allah isterse beni senin yerine koymaya Kâdir midir? diye
sormuştu sorusunu. Ona Elbette Kâdir'dir dedim. Üçüncü sorusu ise Allah, seni benim yerime
koymaya Kâdir midir? şeklindeydi. Bu sorudan sonra korktum, ağladım ve Kâdir'dir, Kâdir'dir,
Kâdir'dir dedim.
Bu nedenle secdeye kapandım. Allah'tan, benden hidayet nimetini almamasını ve âfiyetini daim kılmasını
istedim niyazla.