Okulunu boyayan öğretmen, GÖLGE'yle geliyor.
Sen: Bu kitap neyi anlatır?
Ben: Onu anlatır. Uğrunda ölüme bile gideceğimiz bir adamın; seni tanımadan, senin için neler yaptığını... Belki de seni anlatıyordur bu kitap. Karar senin. Adını bulamayacaksın hiçbir sayfada, üzgünüm. Bilmediğin bir gerçeğe sen isim ver yeniden. Benim bu kitapla yaptığım gibi.
İşin kötü tarafı karşımda olsaydı ve Senin hakkında kitap yazacağım deseydim çok kızardı. Sakın bunu yapma 'çocuk', beni gerçekten tanıdıysan yapman gerekeni bilirsin derdi. Ben de yapmam gerekeni yaptım.
Bu kitap, onu henüz okumayacak olan çocuklar için yazıldı. Onların hayatındakilere; öğretmenlere, eğitmenlere, anne babalara... O bunu isterdi, bir yolunu bulmamı... Bir uçağın kanatları altındaki çocuklarımız için... Sadece kendi çocuklarımız için değil, tüm dünya çocukları için...
Bu kitabı bitirdiğinde ikimizi de tesadüf diye bir şeyin olmadığına inandırmayı sakın unutma. Bir tanesinin bile hayatına dokunabilirsen tamamdır. Böylelikle asıl hikâye son sayfadan sonra başlayacak. Sadece gülümse ve arkana bile bakma artık.
Çünkü hikâyenin sonunu o çocuklar yazacak.