Gün olur yaşantımızda farklı bir pencere açılır. Görüş ve bakış açımızı genişletir. Gün olur zaman ve mekân bereketlenir. Canla başla çiçekler açar her bir tarafta. Köşe bucaktır insan; insan böyle daha bir yakınlaşır insana. Mucize dediğimiz şey; aslında kalbin ateşi, gözün ışığıdır. Sözün büyüsünü, bir tarifsiz akışla birleştirdiğinde insan, anıların içimi doyumsuz bir tadımla taçlanır. Bu kitap koskoca, coşkun su gibi akan bir ömrün üstüne kurulan dün ve bugün köprüsünün üstünden geçmemizi sağladığı için oldukça önemlidir. Başarıya giden bir yolun sabır, inanç, azim ve akıl anahtarı vardır ki hedefe kilitlenmek düğüm olmuş kilitleri de açar. Cumali Yardım bu anlamda önemli bir eserin çözücüsü olmuştur. Kendisini kutluyor, başarılarının devamını diliyorum...

Ayşe Keskin

Gönül Adamı: Ahmet Celal Ataman söyleşisini, bir nehir şiiri soluksuz geçiyor gibi okudum. Yüzüm, gözüm ve ellerim anılar bolluğu karşısında saygıyla sessizleşti çoğu zaman. Yer yer de aniden yediveren bir gülümseme belirdi dudaklarımda. Düşünce yükü ağır bir konudan havalanıp duyguların zarif tellerine konarken de kanatlarımın tazelendiğini hissettim. Çünkü, o uzun zaman yolculuğunda edindiği umudun ve bilginin büyük bir yaşam olduğunu anlattı sürekli bana. Üstelik bunu yukarıdan, bilgiç bir tavırla değil; görmüş geçirmiş, tarihin ve geleceğin aklına inanmış bilgece edayla fısıldadı kulağıma. Söyleşiyi okuyup bitirdiğimde göğsümden o kuşun havalandığını gördüm yine. Sonrası mı? Teşekkür ederim Ataman Amca, teşekkür ederim Cumali diye ötüşe ötüşe uçuyor hâlâ...