Yıllar içinde uzaktakilere, gideceğim yerlerdeki kendime, bırakılanlara,
bırakılamayanlara çok mektup yazdım. Çok mektup kaybettim. Çok mektup
bekledim. Sahaflardan çok mektup topladım. O mektuplarda yazılanlara çok
ağladım. Çok mektup yırttım, çok mektubu buruşturup attığım çöplerden
topladım. Çok yabancıyla mektup sayesinde tanıştım. Çok sevgiliden
mektupla ayrıldım ama mektuptan hiç ayrılmadım. Mektup yasaksızlıktı.
Mektup yalansızlıktı. Mektup vazgeçmeyişti. Mektup iki uzak noktayı bağlayan
yakınlıktı. Yaşadığımızın deliliydi, mektup.
Hazal Yılmaz, Görülmemiş Mektuplar'da, 748 yıl ile basın cezasında dünya
rekoruna sahip babasıyla 10.5 yıl boyunca tanışmasının aracı olan
mektuplarla başlayan çocukluk yıllarından, hayatının son dört yılını geçirdiği
bir metropole, Londra'ya bizi yolculuğa çıkarıyor. Görülmemiş Mektuplar,
aidiyetlerimizi, farkındalıklarımızı, köklerimizi, korkularımızı, umutlarımızı
samimi bir dille anlatan, yaşadığımız zamanın tanıklığını yapan bir anlatı.