Kıyısından yakalasa da ortasında yaşamalı insan hayatı hem de en ortasından. Bir
denizin bile ortasında yaşamalı, bir adadan bakabilmeli dünyaya mesela. Her sabah
yüreğinin en orta yerinden bir gemi geçirerek güne uyanmalı. Kaçıp giden gemilere inat
yaşama sımsıkı sarılmalı. Sadece limanlardan kalkmaz vapurlar demir alarak, içinden de
nicesini kaldırdığın olur. Ancak kimisini yolcu etmeye kıyamazsın. O, zincirleriyle
bağlanmıştır kalbinin en orta yerine. Ne kırmak istersin ne de koparmak halatlarını. Kimileri
ölümüne kalır sende demirleyerek.
Eğer bir denizin ortasında yaşıyorsan her şeyine deniz karar verir ve her şeyin denizin
sunduğu kadardır. Deniz gibi hisseder, deniz gibi düşünürsün çoğu vakit. Gülümsediğinde
gülümser, hiddetlendiğinde hüzünlenirsin. Deniz güzelse güzelsin, deniz kadar mavisin ve
deniz kadar derinsindir. Rüzgârına kapılırsan yelkenlerin dolar. Hüznüne kapılırsan yüreğin
kabarır. Gelgitlerin olur, birbirine benzemeyen. İnandığın güzel şeylerin, bir yanılgı
olduğunu anlayınca, derine çekilirsin. Eğer bir adada yaşıyorsan denize benzersin.
Sen, Marmara’ya doğru uzanan
Dalgalı, hırçın, uçsuz bucaksız, bir yolculuk
Gökyüzü kadar mavi
Bir mermer kadar bembeyaz bir sayfa
Kazandıklarımla, kaybettiklerimle, vedalarımla
Sen döküldün kalemimden
Ve seni yazdım hikâyelerime.