Ececiğim,

Seni hayata getiren benim ama hayatıma en güzel duyguları katan da sensin...
Ben sana her bir şey öğretmeye kalkıştığımda kendimi bir şeyler öğrenirken buldum.
Biz birbirimizi büyüttük.
Yaşamımı güzelleştirdiğin için sana teşekkür ediyorum.

Bir annenin görmek istediği evlat, kendi yaşayamadıklarını yaşayan, onun için kurduğu hayalleri gerçeğe dönüştüren değildir. Hayal kurmayı öğrenen, kendi en mutlu olduğu yerde olmak için çabalayan, sağlam kişiliğiyle dünyayı değiştirebileceğini sanan ve gerektiğinde değiştirebilen kişidir...

Sen benim tüm dünyamı büyüleyerek değiştirdin.

Bu kitaptaki anılar da hayat boyu yürüyeceğin yolda kendin olmayı hiç bırakmaman, o büyünü hiç kaybetmemen için senin bana sunduğun armağanları kelimelere dökme çabamdan ibarettir.

İyi olmaktan, kendini ve kendin gibi iyi insanları sevmekten vazgeçmemen için yazılmıştır.

Bazen kendini yapayalnız hissedersin. Hatta bütün dünya sana sırtını dönmüş bile olabilir! Bir sahilde yalnız başına yürürken kocaman bir deniz kabuğunu kulağına dayar, sana doğru yolu fısıldamasını beklersin...

Bu anılar, öyle anlarda senin duyabileceğin fısıltılar olsun.