Ahlak, sözlük anlamında yaratılıştan gelen, fıtratımıza uygun olan iyi ve kötü huy demektir.
Bundan dolayı ister ateist olsun ister başka dinden olsun herkesin bir ahlak anlayışı (bireyci-
toplumcu etik) vardır. Terim olarak da güzel ahlak, insanın doğuştan getirdiği manevi özellikleri
iradesiyle kendisine ve başka varlıklara (Allah-İnsan-Hayvan-Bitki) devamlı iyi davranması,
haklarına saygı göstermesidir. Güzel Ahlak, varlıklar arasında ayrım yapmamak ise EN YÜCE
VARLIK ALLAH olduğuna göre ilk saygı Allah'ın varlığına olursa (iman-sâlih amel), iyilik ve
güzel ahlak oluşur. Bir kişi, en yüce varlık olan ALLAH'A saygı göstermiyor, sadece insana
saygı gösteriyor ise ayrımcıdır, sözde ve eksik ahlaklıdır. Ahlak duygusunun kaynağı doğuştan
geliyordu. Ahlakın kaynağı ise İslam'a göre dindir (Kitap/Sünnet). En güzel örnek olarak da
çevremiz ve müslümanlar değil gerçek ahlakta davranışları ile zirvede olan Hz. Muhammedin
(s.a.v.) söyledikleri, yaptıklarıdır (İnsan-ı Kamil). Ahlak ilkelerini belirleyen birey olarak insanın
kendisi (akıl-haz-menfaat-ego v.b.) veya toplum (gelenek-görenek v.b.) değildir. Çünkü tohum
olarak doğuştan gelen ahlak duygusunu sağlam bir toprağa ektiğimiz zaman kalıcı ahlak oluşur.
Beslenen kaynak çok önemlidir. Ahlaki davranışta devamlılık önemli bir ilkedir. Bugün dürüst,
yarın yalancı ise, o huy yerleşmemişse, hakikatte güzel ahlak değil sözde ahlak oluşur. Belirlenen ilke, ezeli ve ebedi, en mükemmel varlık olan Allah'a dayanıyor ise ahlak kalıcı olur. Yani ahlaki davranışı yaparken ilke olarak Allah'ın söylediği ve Peygamberin uyguladığı ilkelerden beslenecek ve niyeti, amacı sadece Allah'ın rızasını kazanmak için (İhlas) yapılıyor ise güzel