Jane Eyre, ürpertici, fantastik ve doğaüstü öyküyü anlatan Gotik Roman geleneğine ait olan
bir eserdir. Horace Walpole, M. G. Lewis ve Ann Radclif bu edebi türün örnekleri arasında yer
alıyordu. Jane Eyre, Gotik Roman geleneğinde olduğu gibi bir belirsizlik içermektedir, ancak
talihsiz ama galip Jane'in anlatıcılığıyla okuyucuyu cesaretlendirerek bu belirsizlikten
uzaklaştırmaya başlar. Jane Eyre'de sembollerin sık olarak kullanımı, içeriğine bir de şiirsel güç
katar. Örneğin, Bertha'nın duvağındaki gözyaşı, Rochester'ın hem gerçek karısına hem de
nişanlısı Jane'e ihanetini sembolize eder. Bir süre sonra roman, kaba tavırlı olan ve güçlü iradeli
bir kadını tanımlamak için eleştirilmiştir, ancak 19 yy. İngiltere'sinde kadın yaşantısının açığa
vurulması, bu dönemde büyük bir ilgiye konu olmuştur.
Jane Eyre, aynı zamanda Victoria döneminde İngiltere'deki Ortalama bir kadının hayatını
gösteren önemli bir romandır. Jane, bu anlamda kendisinin Kötü İkizi olarak düşünülen Bertha
ile çelişir. Bertha'da Jane'in gençlik yıllarında baskıcı ailesi tarafından gördüğü baskı ve
ihmalkârlıkla Garip Bölge denilen yere kapatılarak delirmiştir. Her iki kadın da tutsaklığı ve
isyanı tecrübe etmiştir, ancak Bertha ölmelidir (Emperyalist Victoria romanına göre). Jane, oyunu
toplum kurallarına göre oynamayı öğrenmiştir ve rahat bir yaşamı hak etmiştir.