Neler Duyuyorum dişlenmiş kulaklarımdan
Yankılanan yorgan gibi parçalanmış oda duvarında
Dalgalanmıyor vücudum kırmızı fırtınalarda
Cilasız marangozlar utansın
Etrafa tüküren bir tahta gibiyim
Var mısın diyorum kendime şimdi
Babası ölmüş klarnetler öpsün mü göğsünden
Rüzgârı incitmeden kabullensin mi yüzün
Buyur etsin mi yağmuru terzi ellerin
Kendi söktüğümü dikiyorum hayatımdan