İnsan vücudunun %70'i yalnızlıklarla dolu, kendimden biliyorum. Mesela
küçüklüğümün en güzel zamanlarında Büyüdüğünde ne olacaksın? sorusuna
Yalnız olacağım! dememiştim hiçbir zaman. Yalnızlık her neyse, o kadar da
büyütmemek gerekiyor aslında. Yaşadıkça anlıyor insan, yalnızlığın bir servet
olduğunu. Zarar verebilecek olan insanların yanında olmak yerine, yalnız
kalmayı tercih ediyor.
Oysa hangimiz yalnız değiliz ki?
Tam tamına 23 yıl önce, okumak için memleketi Kars'tan İstanbul'a kaçan
Psikolog Nazım'ın verdiği yaşam mücadelesi gibi hepimiz yalnızız bu hayatta.
Kendisini danışanlarının mutluluğuna dayan, etrafı kalabalıklarla dolu ama
kendisi yapayalnız olan, başarılı bir psikoloğun hikayesi bu. Nazım, 1999 yılında
yaşanan o büyük depremde kaybediyor sevdiğini. Hiç unutmamak için, hep
kalbinde yaşatmak için ta o zamandan ant içiyor. Bu şekilde aradan 22 yıl
geçiyor.
Hiçbirimiz Masum Değiliz, hayatın hassas bir evresinde, hayatın acımasız
çarkları arasına sıkışmış genç bir psikoloğun yaşadıklarını, çarpıcı bir hikayeyle
anlatıyor. Sorumluluklarına sahip çıkmaya çalışan bir psikoloğun yaşadıkları
zorluklara rağmen ayakta kalma mücadelesini gözler önüne seriyor.
Bu romandaki herkes sanıldığı kadar da masum değil.