Gün batımı ile baba kız gibi, umutla yollarına devam ederken yepyeni bir hayatın
başlangıcı olmuştu o günkü alışveriş... Meryem kendine güvenli bir yuva bulmanın
mutluluğunu minicik kalbinde ilk defa hissetmişti. Elini tutan bu sıcak el nasıl da
büyük gözükmüştü gözüne...
Üç yaşında bir çocuk olmasına rağmen merhameti ve şefkati yakın bulmuştu bu uzun boylu adamın
bakışlarında. İçinde korku ve ürperti sanki bir anda yok olmuştu. Sıcak bir yatakta yatmanın, güzel bir
sofrada oturmanın, temiz giysiler giymenin ne demek olduğunu bilmiyordu ama güvende olduğunu
anlamıştı. Güzeller güzeli küçük kız, prenses gibi doğduğu konakta değildi. Dilenci elbisesi gibi yırtık pırtık
elbiseleri, yarı aç yarı tok haliyle bu adamın evine yaşamaya gidiyordu. Onu nelerin beklediğinden
habersiz umutla tuttuğu bu ele sımsıkı sarılmıştı...