Her şey 31 Temmuz 2013 günü emekli olmam ile başladı. O güne kadar sosyal
medyada hiçbir şekilde yer almamıştım. Emekli olduktan sonra oyalanabilmek adına sosyal
medyaya hızlı bir giriş yaptım. Önceleri sadece kendi sayfamda bazı paylaşımlar yaparken,
daha sonra çeşitli gruplara üyeliklerim sayesinde medyatik çevrem oluşmuş ve
paylaşımlarımdan dolayı övgüler alma-ya başlamıştım. Zaten herkes birbirini övüp
duruyordu.
Yine sosyal medyada Tekirdağ'a özel bir grupta anılarını öyküleştiren bir büyüğümün
yazılarını zevkle okurken Ben niye yazmıyorum ki? diye kendime bir soru sordum,
ardından bu kitapta yer alan anılarımın öyküleri birbiri peşi sıra geliverdi. Tabi bu arada
corona salgını dolayısıyla sokağa çıkmadığımız için bu kitabı yazacak zamanı da rahatlıkla
yakalamış oldum.
Kitabımda 25 öykü yer almakta olup herhangi bir kronolojik sıra gözetilmeksizin
sıralanmışlardır. Kimi sımsıcak, kimi hüzünlü, kimi kısacık, kimi ise neşenin kaynağı olan
öykülerimi okudukça; Aaa, ben bu kişiyi tanıyorum, ben bu yeri çok iyi hatırlıyorum gibisinden laflar üreteceğinizi ya da yemek tariflerini okudukça karnınızın acıktığını
hissedeceğinizi düşünerek keyifli okumalar diliyorum. Esenlik dileklerimle...
Ümit Başyazgan