Deli olmaktan korkarız!!! Çünkü; bizim sınırlarımız var. Delileri yargılamak hoşumuza gider. Asla onlar gibi olmak istemeyiz. Bazen, ehli olarak bir delinin asla cesaretine sahip olamayacağınıza inanmak bile beni tedirgin ediyor... Çünkü, asla bir deli kadar özgür olamayacağız. Mesala hiç birimiz, canı istediği için sokakta çıplak gezemeyecek. Duygularımıza, yön verdiğimizi İdda edeceğimiz bir sürü ilaç kutuları saklayacağız çekmecelerde...

Çıkarlarımız uğruna, aynı oranda birbirimizi öldürmektende geri kalmayacağız. Peki deli gibi aşık olmak ne demek? Sınırsız bir şekilde sevebilmek mi dünyayı hayatı? Oysa ki bizim sınırlarımız aslında bizim gölgelerimizden oluşuyor. Ayak izlerimiz aynı haz ve istekleri taşıyan pati gibi yolda duran milyonlarla aynı. Nitekim, delilik bir özerklik kurumu işte... Ne yaşarsanız size özgü. En güzel yanı, tarifsizce şekillendirebiliyorsunuz her şeyi. Gerçekten hesap vermenize gerek yok hiç kimseye, o yüzden toplumsal normları rafa kaldırabilirsiniz. Bununda ötesinde; klinik bir vaka iseniz, size özel odalar ve binalar yapmak zorundalar. Delilerin kelime ve cümle seçme alışkanlıkları yoktur.

Her an her şeyi herkese anlatabilirler. Bu biz çocuk insanlar için risk demektir kargaşa çıkabilir. Totaliter düzen yasaklar altındada yönetilitir sizin kimseye feyz olmanızı sistem asla kabul etmez.

Bu yüzden onları anlamaya çalışmayın!

Zararlı çıkarsınız ama saygı duyun ve varlığını bilin emin olun onlardan öğrenecek çok şeyimiz var. Bir deli gibi hislerimizi yaşıyabildiğimiz ve bir şeyleri deli gibi düşün hayal ettiğimiz gün, kendimize özgür diyebiliriz...