Banu Avar, bu kitabında Kafkasya´da, Ortadoğu´da ve Avrasya´da Türk izlerini arıyor…
Yazılanların çizilenlerin ötesinde "göklerin ardında gökler" var.
Sisin ardında dalga dalga beliren deniz...
Ufkun ötesinde başka ufuklar...
Banu Avar, şöyle diyor:
"Balkanlar´da dolaşırken hüznün ağır örtüsü üstüme çöktü... Kafkasya´da da özlem. Uzakdoğu´da ´Biz niye yapmayalım!´ duygusu... Özbekistan´da bir Semerkant gecesi... Uluğbey´in rasathanesi, bilimin doğum yeri... Komrad´da bir kadın, bir düğün gecesi kolumu sıkıca tuttu, sessiz bir çığlık attı: ´Kızım İstanbul´da, bul onu!´ Tahran´da Asgar Fardi, bana bir İstanbul şiiri okudu. Sonra dikti gözlerini yüzüme ´Ben İranlıyım,´ dedi, ´Türkiye´de kar yağsa ben burada üşürüm.´
"Moskova´da Avrasya Hareketi lideri Dugin´i dinliyorum. Sandalyenin üzerindeki kalpakta yüzyılın hikâyesini görüyorum. Pekin´de Ren var. Dağların ardındaki dağları, göklerin ardındaki gökleri anlatıyor: Bir dağın zirvesine çıkmayan, zirve nedir bilmez ki..."