Sınırları Aşmayı Öğretmeki okuduktan sonra, bell hooks'un sonsuz, huzursuz entelektüel enerjisinden, onu radikal ve sevecen kılan enerjisinden bir kez daha etkilendim. Paulo Freire Sınırları Aşmayı Öğretmek eğitimciler ve öğrenciler açısından son derece önemli bir çalışma. Hasta, ruhsuz eğitime ruh üfleme çabası. Öğretmen ve öğrencilerin yeni, kolektif bir çalışma icat etmesini arzuluyor. Ülkeyi ve dünyayı yöneten propagandaları, telkinleri, incelikli tiranlık biçimlerini açığa çıkararak, alışılmış ve içselleştirilmiş olanı ortadan kaldırma çabasını eleştirel biçimde ele alıyor. Bilginin, eğitimin, kültürün, kimliğin, farklılığın ve sosyal ilişkilerin tarihsel inşasında iktidar ve ideolojinin rolünü belirleyerek, gerçekliğin politik doğasını ortaya koyarak, tahakkümün nasıl işlediğini aydınlatarak geçmişi kurtarmaktan bahsediyor bell hooks. Sınırları Aşmayı Öğretmek eğitimi bir özgürlük pratiği olarak görüyor. Paulo Freire'nin çalışmalarından ilham alan bell hooks, ders ortamının öğrencilere baskıdan uzak bir takım yöntemler sunması gerektiğini söylüyor, feminist teoriye ilişkin görüşlerini bu çalışmayla birleştiriyor. hooks, önerilerini sunarken hayattan ve tecrübeden besleniyor. Okulla hayatı ayıran duvarları yıkıyor böylece. bell hooks'a göre eğitim doğası gereği politik bir eylem. Statükoya meydan okurken tarafsız kalmak, egemenin yani bankacılık modelinin tarafını tutmaktır. bell hooks bunun yerine sistemin sorunlarını, sosyal adaleti öğrenmeyi, sesini duyurmayı savunan bir öğrenme topluluğundan yana. Bu süreci suça ortak olma şeklinde değerlendiren hooks, karmaşık kavramları ve durumları sorunsallaştırıyor. Eğitimcilerin bunalmadan, saldırıya uğramış hissetmeden zihniyet değişikliğini benimsemesinin yollarını araştırıyor, onları bu zorlu yolu birlikte yürümeye çağırıyor. Her geçen gün biraz daha parçalanmış, şiddete yönelen ve öğrencilere korkunç derecede kötü davranan bir ülkede, haklılık için savaşmaktan daha fazlasına ihtiyacımız olduğunu anımsatıyor. Şefkati, anlamayı ve sevgiyi büyütmeye... bell hooks, Amerika Birleşik Devletleri'ndeki ırkçılığa, cinsiyetçiliğe ve sınıf ayrımcılığına batmış eğitim sisteminin, üstünlükçü beyaz feministlerin dışlayıcı yaklaşımının içinden sesleniyorsa da, homofobik davranışların, bedeni unutan zihni alkışlayanların tüm dünyada farklı biçimlerde görünen ayrımcı, eşitsiz ve baskıcı eğitimin, sistemi ve sistem sorunlarını nasıl beslediğinin altını çiziyor. Bedeni unutmayan zihinsel bir çalışmayla her birimizi, kendini aşmanın, karşılıklı dayanışmanın önemine yönlendiriyor. Pedagojiyi sıkıcı, müstakil bir kavram olmaktan çıkarıyor. Çalışmayı benzerlerinden ayıransa eğitim alanında dilsel düzeni ve erotizmin etkisini ihmal etmeyen iki önemli makale içermesi...