Adolf Eichmann'ın bize tanıdık gelen diğer bir özelliği de köşeye sıkıştığını hissettiği anda Yahudi
düşmanı olmadığını ispat etmek için sıklıkla tekrarladığı benim Yahudi arkadaşlarım var,
Yahudi komşularım var sözleridir. Bu sözler ne çok tanıdık geliyor bize! Ne zaman yeminli bir
Kürt düşmanı ırkçılığını gizleyemez açıklıkla Kürtler adına siyaset yürütenlere kin kusarcasına
saldırsa, hemen benim Kürt arkadaşlarım var, Kürt komşularım var tümceleri peşi sıra gelir.
Sömürgeciliğin karakteri bir olduğu için bir Nazi subayı ile bir Türk aydının sözlerinin siyam ikizi
gibi benzer olması şaşırtmamaktadır. Herkesin ne çok da Kürt arkadaşı varmış meğer. Burada
Kürt arkadaş, Kürt komşu sözleri Kürdü kendi fiilinin silgisi olarak kullanma amacıyladır.
Irkçılık bu söylem perdesinin ardına gizlenir, sömürgeci sömürgesini kendisine karşı işlediği fiilin
de silgisi olarak kullanır. Fanon'un tabiriyle, Sırf bunun için bile olsa sömürgeciliğin sanık
sandalyesine oturtulması gerekmez mi?