gönül gözle konuşur söz yorulur
bir kırık ezgidir inceden sessiz
bu yangın yerinde yol mu bulunur
sözlerim tükendi zaman belirsiz

hüküm belli bir garip fermandır bu
bağlandı dilim kalmadı hevesi
sessizliğe mahkum zamandır bu
avutur gönlümü derdimin sesi

demdir bu böylesini bilmez idim
sükut içre hapsolmak ne yamandır
züleyha'ya ben meyil vermez idim
zindanda yusuf olduğum zamandır