Tanzimat, İslami bir devletin Batı'nın maddi dünyasında kendisine yer bulup bulamayacağı
belirsizliğinden kurtulmak gayesiyle atılmış bir adımdır. Osmanlı Devleti, Tanzimat Fermanı'nın
ilanına kadar İslam'ı esas alan bir düzenle yönetilmiştir. Bu da en açık şekliyle kendisini dil
üzerinde göstermiştir. O tarihe kadar Türkçeye geçmiş Arapça ve Farsça kavramlar Kur'an ve Hadis
kaynaklarına dayalıdır. Fakat Tanzimat'ın ilanı ile Osmanlı klasik düzeninin yıkılması, Avrupa
düşüncesinin etkisini göstermesi karşısında dönemin aydınları ve yöneticileri yeni bir anlam
arayışına girerler. Fermanın ilanıyla medeniyet dilinin dışında yeni karşılaşılan durumları, yeni icat
edilen düşünceleri, yeni ortaya konulan fikirleri
karşılayabilmek için yeni kelimeler bulmaya çalışırlar. Tanzimat'a kadar dile giren kelimelere
hassasiyet gösterilirken belli kriterler gözetlenirken Tanzimat'tan sonra herhangi bir kriter
bulunmaz. Bunun en büyük nedeni devletin Batı medeniyeti karşısında sanayi, teknoloji gibi
alanlarda almış olduğu başarısızlıklardır. Ancak söylemde baş edebilme çabalarına girmek gayesiyle
Batı'ya ait kavramları almada tereddüt etmemişlerdir.
Batılılaşma ve modernleşme anlamında bir reform programı ortaya koyan Tanzimat Fermanı'nı
takip eden süreçte karşılaşılan yeni kavram ve tanımları belirlemek amacıyla yapılan tartışmaları
okurların bilgisine sunan bu kitap, Tanzimat Edebiyatı'nın önemli bir meselesi olan kavram
kargaşasını çözmeye yönelik girişilen gayretleri edebiyat dünyasının takdirine sunmaktadır.