Tarih boyunca, siyasal amaçlarını hayata geçirmek isteyenler, terörizme başvurmuşlar ve terör
eylemleriyle, toplumda korku yayarak, yönetimlerin fikirlerini değiştirmeye çalışmışlardır. Bazı
terör örgütleri, amaçlarında başarılı olmuş; bazıları ise, hedeflerini gerçekleştiremeden tarih
sahnesinden silinmiştir.
Terör örgütlerinin karmaşık gelişimine rağmen, devletlerin birçoğu, gelinen noktayı pek
kavramış görünmemektedir. Çünkü devletlerin birçoğu, rejimin güvenliği ve istikrarı adına,
terörle mücadelede, salt askeri, güvenlik ve istihbarat birimlerini kullanmakta, teröristi
yakalamayı ve/veya öldürmeyi, terörü bitirmek adına yeterli görmektedir. Hatta terör örgütleriyle
müzakere etmekten kaçınmakta ve en ufak bir uzlaşıyı bile taviz vermek olarak
nitelendirmektedir.
Ancak gelinen aşamada akademisyenlerin uzlaştığı bir nokta bulunmaktadır: Salt askeri,
güvenlik ve istihbarat birimleriyle yürütülen terörle mücadele stratejileri yetersiz kalmaktadır ve
terör örgütlerini bitirme konusunda başarısız olmaktadır
Bu görüşe dayanarak, akademisyenler, terörizm ve terörizmle mücadele konularında, sadece
askeri yöntemlere odaklanmamaktadır. Daha geniş bakış açısıyla, terör örgütlerinin kurulma
nedenlerine, teröre neden olan koşullara ve bireylerin radikalleşme süreçlerine dikkat
çekmektedirler. Bu kişiler, terörle mücadele konusunda ise, önleyici yöntemlere, radikalleşmede
geriye döndürme, örgütten ilişiğini kesme stratejisine, radikalleşme ile mücadeleye ve terörle
mücadelede psikolojik unsurlara öncelik vermektedirler.