Türk modernleşmesinin yaşandığı süreçle birlikte değişen Türk hikâyesi, edebiyatın toplum

hayatına dair konu ve olayları işlemeye başladığı andan itibaren yeni toplum modelinin

inşasına dâhil olmaya başlamıştır. Türk yazarlar anlatının bu özelliğine ve türün Batı'daki

örneklerine dayanarak yenileşme devrinin ruhunu taşıyan eserler üretme gayretine

girişmişlerdir. Sosyal hayattaki farklılaşmayı algıladıkları biçimiyle hikâyelerine taşıyan

yazarlar, türün belirli bir çerçevede birey ve toplum inşasına katkı sağlamasının yolunu

açarlar.

Modernite çerçevesinde gelen ilkeler kümesi ve imparatorluğun içinde bulunduğu durum,

yeni bir toplum ve medeniyet inşasının Osmanlı, İslam ve Türk kimliklerini merkeze alarak

ilerlemesine sebep olur. Bu ideolojik yaklaşımlar içerisinde konumlandırılmaya çalışılan

'millî'lik, Türk aydınının temellendirmeye çalıştığı bir konu olarak 'yıkılışı ve kuruluşu içeren

dönem'in ana tartışması olur. Millî edebiyat da bu çerçevede şekil kazanır. Cumhuriyet

döneminde ise daha önce başlayan Türk kimliği vurgusunun bir süre daha gündemde kaldığı

görülür. 1930'lu yıllarla birlikte devlet, tarih, ekonomi ve siyaset ekseninde yeni kimlik

alanları oluşmasıyla millî kimlik vurgusu değişimler yaşar. Hikâye türü de bu değişmeyi takip

edecektir.