Yakub Cemil´i, o gece kurşuna dizdiler.
Kağıthane tepelerinde beş silah patladı...

İri gövde, sert gerdan direndi; sonra dizlerinin üzerine çöktü. Bir süre de öyle kaldı... Yakub Cemil, usulca dilini çıkardı; her şeyi çocukça alaya alan bir erişkin usanmışlığıyla yıkıldı. İsteseydi biraz daha direnirdi, güldü, boş verdi... Gözleri hala açık ve uysaldı.

Yılmaz Karakoyunlu Üç Aliler Divanı´nda Atatürk´e yapılan suikastı, Cumhuriyet´in şemsiyesi altında Cumhuriyetçiler ile İttihatçıların hesaplaşmasını ve yeni cumhuriyet anlayışını dile getiriyor.
(Arka Kapak)