Dönemin Osmanlı coğrafyasında uzun yolculuklar yapan,
İstanbul'da kaldığı yıllar nedeniyle neredeyse şehrin bir
hemşerisi addedilen, tarihte Türk dostu olarak anılan Pierre
Loti, döneminin önemli oryantalistlerinden biriydi. Fransız
Devrimi'yle başlayıp Aydınlanma Çağı ve Sanayi Devrimi ile
devam eden, sonunda da peş peşe iki dünya savaşına yol
açacak olan batının önü alınamaz hızının karşısında, doğunun
yavaşlığını sevmiş, bu yaşamda daha insani ve hatta ulvi bir
yan görmüştü.
Umudunu Yitirmiş Kadınlar adlı bu romanı, Loti'nin bir
bakıma kendi yanılgısıyla yüzleşmesidir diyebiliriz. Yıllar
sonra İstanbul'a dönen bir Fransız romancının gizlice dostluk
kurduğu üç harem kadınının yaşadıklarından öğrendikleri,
dışarıdan sakin, huzurlu ve ruhani gözüken o dünyanın, kendi
içinde yaşayanlar, özellikle de kadınlar için ne tür bir
cehennem olduğunu fark etmesinin öyküsüdür Umudunu
Yitirmiş Kadınlar... XX. yüzyılın hemen başında, Osmanlı
toplumunun değişimini sürdürdüğü, ancak II. Abdülhamit'in
baskıcı yönetimi nedeniyle kabuğunu kıramadığı bir
sıkışmışlık dönemine tanık oluruz kitap boyunca. Bir yabancı
göze, romantik bir büyü ve görkemli bir zenginlikle efsunlu
bir masal gibi görünenin arkası karanlık bir baskıdan ibarettir.