Bazen düşünüyorum da ,

Bu hayat, yani her şey,

Bu gelmeler , gitmeler, koşmalar, durmalar, gülmeler, ağlamalar, hepsi sanal be.

Hani; varda yok aslında

Yada aslında yok da , biz varmış gibi yapıyoruz.

Misal öksürüyorsun misal,

Sonra arkana dönüp bir bakıyorsun

Sana en uzak olan şey o öksürük.

Biliyorum; ben sana pek katılmıyorum diyorsun

Her şeyin boş olduğu doğru değil,

Her şey sanal da değil.

Birine söylediğin bir söz, yaptığın bir iyilik uçup gitmiyor ki,

Birini güldürdün mü mesela, uçup gitmiyor ki,

Yanağında izi kalıyor, belki bin yıl...

Kalıyor mu hakikaten?

Söz uçuyor da tortusu yüreğin bir yerinde kalıyor mu?

Yani bu kadar zaman haybeye yaşamadık ,

Boşa konuşmadık mı şimdi?...

İyi bari , ama yine de... neyse,