Âşık Sayyad'ın şiirinin temel özelliği, Divan edebiyatı ve halk şiiri özelliklerini
taşımasıdır. Aşık Sayyad'ın şiirinde sanat sanat içindir ve sanat toplum
içindir, halk içindir anlayışı hakimdir. Dizgi vahidi olarak; Koşma, Geraylı,
Mahnı ve Bayatı'larda dört dize kullanılır. Daha çok eksiksiz ve zengin kafiye
kullanılır. Arapça ve Farsça kelime ve eklerle dolu süslü bir dil kullanılmıştır.
Âşık Sayyad'da da görüldüğü gibi her divan şairinin hüneri, belli kurallara
uyularak kıssa yapmak, sanatsal söylemler ortaya koymak, içeriği yerinde
kullanmak ve bu koşullarda etkili bir söylemin güzelliğini yakalamaktır. Konuya
değil, konunun işleyiş biçimine önem verildiğinden, aynı konu farklı zamanlarda
birçok şair tarafından işlenmiştir. Bu sebeple Leyla ile Mecnun, Yusuf ile
Züleyha, Aslı ile Kerem ve... Adını taşıyan bir çok eser vardır. Divan şiiri
kaçınılmaz olduğu Sayyad'ın şiirlerinde de Arap ve Fars edebiyatından tanınmış
semboller bulunur. İçerik adı verilen bu semboller değiştirilmeden kullanılır.