Günümüzde Eski Türk Edebiyatı metinlerini doğru
anlama ve yorumlama konusundaki en büyük
sıkıntımız, bunların ait olduğu dönemdeki manalarını
izah eden eserlerin yeterince kaleme alınmamış
olmasıdır. Eskilerin Arap ve Fars edebiyatının
eserlerini açıklayıcı mahiyette çok sayıda şerh telif
etmelerine rağmen aynı hassasiyeti Türk Edebiyatı
metinlerine pek göstermedikleri görülür. Bunun en
mantıklı gerekçesi, kendi dilimizle yazılmış bu
eserlerin izaha muhtaç olmadığı düşüncesidir.
Halbuki dili oluşturan kelimeler canlı varlıklar gibi
sürekli bir değişim içindedir. 16 yüzyılda kullanılan
bir kelimenin anlamı, aradan birkaç yüzyıl geçtiğinde
artık çok farklı bir yapıya bürünmüş olabilir. Üstelik
yazar ve okuyucuların yaşadıkları zaman dilimi
içerisinde bu değişimi fark etmeleri çoğu zaman
gerçekten çok zordur. Bu sebeple bazen 40-50 yıl
önce çok açık bir dille yazılmış olsa dahi bir metni
hakkıyla anlamakta zorlanabiliriz. Çünkü insanlar gibi
kelimeler de sürekli bir değişim içindedirler. Aynı
durum sözlükler için de geçerlidir. 19 yüzyıl dili için
hazırlanmış bir sözlük, 16 yüzyıl metinlerini anlama
konusunda daima eksik kalmaya mahkûmdur.
Bu durumda Eski Edebiyat metinlerini hakkıyla idrak
edebilmek için o kültürü bizzat yaşayan müelliflerin
Arapça ve Farsça eserler için dahi olsa kaleme
aldıkları şerhler müstasna önem arz
etmektedir. Yavuz Sultan Selîm Dîvânı Şerhi bu
yolda bize ışık tutacak değerli kaynaklardan biridir.
Seda Aydın Kurt ve Beyza Terzi Sarı'nın sabır ve
emek mahsulü bu titiz çalışması, Eski Türk Edebiyatı
sahası çalışanları için tam bir kılavuz değeri taşıdığı
gibi günümüz okuyucusunu Yavuz Sultan Selîm gibi
bir cihan padişahının hayal dünyasına sürüklemesi
bakımından ayrıca önemlidir.
Prof. Dr. Ahmet Atillâ Şentürk